تحلیل بقای پارامتری و نیمه‌پارامتری بیماران مبتلا به سرطان ریه

 هدف: سرطان ریه یکی از شایع‌ترین سرطان‌ها در جهان و جز پنج سرطان شایع و سومین عامل مرگ در ایران است. در این مطالعه جهت بررسی عوامل موثر بر بقای بیماران سرطان ریه از مدل‌های نیمه‌پارامتری کاکس و پارامتری وایبل استفاده و کارایی آن‌ها مقایسه شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیل که از نوع طولی بود، 228 بیمار مبتلا به سرطان ریه طی سال‌های 1370 تا 1385 پیگیری و اطلاعات لازم از طریق مرکز ثبت سرطان بابل جمع‌آوری شد. سن هنگام تشخیص بیماری، جنسیت، محل سکونت، تحصیلات، وضعیت اقامت، استعمال دخانیات، سابقه خانوادگی و استان محل زندگی به عنوان عوامل دموگرافیک به مدل‌های مخاطرات متناسب کاکس و وایبل اضافه شد و سپس کارایی دو مدل با استفاده از معیار اطلاع آکائیکه مقایسه گردید. یافته‌ها: در این مطالعه که 75 درصد از نمونه‌های آن مرد بودند، میزان بقای یک، سه و پنج ساله به ترتیب 13، 8 و 8 درصد بود و از عوامل بررسی شده در مدل وایبل، اثر استعمال دخانیات بر زمان بقا معنی‌دار بود (0/05P<) ولی در مدل کاکس اثر هیچ یک از عوامل معنی‌دار نبود (0/05P>). بر اساس ملاک آکائیکه، کارایی مدل وایبل بهتر از مدل کاکس بود. نتیجه‌گیری: علی‌رغم تمایل بسیاری از محققین به استفاده از مدل کاکس در تحلیل داده‌های بقا، نتایج این مطالعه نشان داد مدل وایبل در تحلیل داده‌های بقای سرطان ریه کاراتر است. با توجه به نتایج این تحقیق، پیشگیری از استعمال دخانیات جهت افزایش طول عمر بیماران سرطان ریه ضروری به نظر می‌رسد.